در ستایش زنانی که جهان بر شانه‌هایشان ایستاده است/مادر؛ ستون صبر، آینه نجابت، تجسم فداکاری

گاه برخی روزها در تقویم، فقط یک تاریخ نیستند؛ آیینه‌ای‌اند برای دیدن ریشه‌های روشن انسانیت.

میلاد حضرت فاطمه زهرا(سلام‌الله‌علیها) از آن روزهایی است که ما را به یاد حقیقتی عمیق می‌اندازد:

اینکه جهان بر دوش زنانی ایستاده که بی‌هیچ ادعایی، بیشترین بار را برداشته‌اند؛ زنانی که نام دیگرشان ازخودگذشتگی است.

زن و مادر در فرهنگ ایرانی–اسلامی تنها نقش‌های خانوادگی نیستند؛ حقیقت‌هایی زنده‌اند از صبر، نجابت، بلندهمتی و شجاعتی که در لحظه‌لحظه زندگی جاری است. مادر همان انسانی است که در سخت‌ترین تلاطم‌ها، سهم خودش را کم می‌کند تا سهم فرزندانش بیشتر شود.

هم اوست که شب‌های بی‌خوابی‌اش را فریاد نمی‌کند، و رنج‌های نهفته‌اش را در نگاه آرامی پنهان می‌سازد که تنها برای قوت قلب دیگران است.

روز زن، فرصتی است برای دیدن همین ازخودگذشتگی‌های خاموش. برای احترام به زنانی که ستون خانه و جامعه‌اند؛ چه آنان که در سکوت خانه آینده می‌سازند، و چه آنان که در عرصه‌های علمی، فرهنگی، مدیریتی و ورزشی، با پشتکار و عزمی ریشه‌دار مسیرهای تازه می‌گشایند.

در میان این همه نقش، نقش مادر جایی ویژه دارد؛ مادرانی که سختی را به جان می‌خرند تا لبخند بماند، و در هیاهوی زندگی، پناه امن خانواده‌اند. جامعه‌ای که مادرانش را ارج می‌نهد، در حقیقت چراغ فردای خود را روشن می‌کند.

در آستانه این میلاد نورانی، شایسته است به ظرفیت‌های ارزشمند بانوان و لزوم حمایت از حضور مؤثر آنان در همه عرصه‌ها بیشتر بیندیشیم؛ چرا که تکریم زن، تکریم کرامت انسانی است.

میلاد حضرت فاطمه زهرا(س)، روز زن و مقام مادر گرامی باد.